Ε, ναι λοιπόν!

Αν κάποιος με ρωτούσε τί θα μπορούσε να συνοψίσει όλη την εφηβεία μου, θα απαντούσα:

 

"Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα, που συναντιόμαστε,κι ύστερα χανόμαστε"

"Κορίτσια της συγνώμης μες τα μάτια σας"

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις"

"Το διαμαντένιο αηδόνι, του βασιλιά της Κίνας"

"Σημάδια απο φάρους που σβηστήκαν και μαγικά τοτέμ"

Περίεργο πράγμα ο χρόνος...αμείλικτος...(αλλά γλυκό το περασμά του). Να περάσουμε καλά όσοι παρεβρεθούμε - νομίζω πως θα γίνουμε όλοι μια αγκαλιά. 

[Υπάρχουν στιγμές που απλά τις ζεις όταν τις βρίσκεις μπροστά σου, κι έπειτα τις κρατάς μέσα σου για πάντα.... Carpe Diem!]